Zespoły hiperkinetyczne
Do typowych zespołów hiperkinetycznych zalicza się chorobę Huntingtona i hemibalizm. Choroba Huntingtona, zwana też pląsawicą Huntingtona, charakteryzuje się występowaniem nagłych, krótkich ruchów mimowolnych, tj. niezależnych od woli chorego, obejmujących wszystkie części ciała. Badanie mózgu po śmierci osób mających objawy tej choroby wykazywało zanik neuronów w prążkowiu. Przyczyną choroby Huntingtona jest defekt genetyczny, który prowadzi do syntezy patologicznego białka o właściwościach neurotoksycznych. Hemibalizm powstaje w wyniku uszkodzenia jądra niskowzgórzowego. W skład tego zespołu wchodzą mimowolne ruchy przeciwległych kończyn górnej i dolnej, podobne do występujących w pląsawicy Huntingtona, ale o większym zakresie, co niekiedy nadaje in dramatyczny wygląd. W doświadczeniach na małpach stwierdzono, że przyczyną tych ruchów może być zniesienie pobudzającego wpływu jądra niskowzgórzowego na część wewnętrzną gałki bladej (Robertson i wsp, 1989). Część ta hamuje jądra brzuszne przednie wzgórza, a tym samym osłabia ich pobudzający wpływ na korę mózgu. Upośledzenie tego oddziaływania prowadzi do nadczynności korowych ośrodków ruchu, która może być jedną z przyczyn nadmiernej aktywności ruchowej.
